ابزار آپلود

آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 61
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 63
بازدید ماه : 286
بازدید کل : 147006
تعداد مطالب : 81
تعداد نظرات : 7
تعداد آنلاین : 1

Alternative content

قمار  عاشقان  بردی   ندارد  از  نداران  پرس
                                                                کس از دور  فلک  دستی  نبرد  از  بدبیاران  پرس
جوانی‌ها رجزخوانی  و پیریها  پشیمانی  است
                                                                  شب بدمستی و صبح  خمار  از  میگساران  پرس
قراری  نیست  در دور  زمانه   بی‌قراران  بین
                                                                سر  یاری  ندارد   روزگار   از  داغ  یاران   پرس
تو ای چشمان به خوابی سرد و سنگین مبتلا کرده
                                                                    شبیخون خیالت هم شب از شب زنده داران پرس
تو کز چشم  و دل  مردم گریزانی  چه  میدانی
                                                                        حدیث  اشک  و  آه  من  برو از  باد  و  باران  پرس
عروس بخت یکشب تا سحر با کس نخوابیده
                                                                    عروسی در جهان افسانه  بود از  سوگواران   پرس
جهان ویران کند گر خود بنای تخت جمشید است
                                                            برو  تاریخ   این  دیر   کهن  از   یادگاران    پرس
به  هر  زادن  فلک  آوازه‌ی  مرگی دهد با  ما
                                                               خزان   لاله   و  نسرین  هم  از  باد  بهاران    پرس
سلامت آنسوی قافست و آزادی در آن وادی
                                                                نشان   منزل   سیمرغ   از  شاهین  شکاران  پرس
به چشم  مدعی جانان  جمال خویش  ننماید
                                                                   چراغ از اهل خلوت گیر و راز از رازداران   پرس
گدای فقر را همت  نداند  تاخت  تا  شیراز
                                                             به  تبریز  آی  و  از  نزدیک  حال  شهریاران   پرس

پیــر سیـز منطـق ده عـرفان دا جـوان تبــریزلی لر

 پیــرو قــرآن و دیــن ســیز ، قهــرمان تبـــریزلی لـر

                                       آتـــروپاتیــن غیــرت و فهــم و ثبــوتی سیـزده دیر

                                   مغـز باشدا ، قـان دامـاردا ، تـاکـی قدرت دیـزده دیر 

                                  علم و ایمـان ، عشق و عرفان ، حرز جان تبریزده  دیر

                                 عالمـین بـوش جسمـینه بـاخ اولـدو جـان تبــریزلی لر 

 عالــم امـکان اگــر جسـم اولسـا ؛ تبــریز جانــی دیـر                       

اینـــدی دونیـاده علـم ؛ غیـرت ده سـتاّرخـانــی دیـر                        

 باقــر  و  شیــخ محمّـــد  دیـللــرین  دســتانی دیـر                     

تیــر اولـوب ؛ دوشمن لری ائتـدی کمـان  تبــریزلی لر     

شهريار

نام: محمد حسين

نام خانوادگي: بهجت تبريزي (شهريار)

تاریخ تولد: 1285

درگذشت: 27/ شهريور/ 1367 

محل تولد: چاي كنار

                                        عاشيق دئيه ر : بيـر نـازلـي يـار واريميش 

عشقينـدن  اودلانيـب  يــانــار واريميـش

بير سازلي - سوزلي >>شهريـار << واريميش

اودلار ،‌ سونوب  ، اونون چرخي چؤنميوب

ماجرای عشق شهریار از زبان شاگردش

هوشنگ طیار شاگرد و دوست و همشهری شهریار از عشقی که نقطه عطف زندگی او و عاملی در روی آوردن شهریار به ادبیات است، سخن گفت.

هوشنگ طیار شاعر و از شاگردان و دوستان شهریار در گفت و گو با خبرنگار ادبی فارس گفت: زمانی که شهریار برای خواندن درس پزشکی به تهران آمد، همراه با مادرش در خیابان ناصرخسرو کوچه مروی یک اتاق اجاره می کند. آنجا عاشق دختر صاحب خانه می شود. صحبتی بین مادران آن ها مطرح می شود و یک حالت نامزدی بوجود می آید. قرار می شود که شهریار بعد از اینکه دوره انترنی را گذراند و دکترای پزشکی را گرفت با دختر عروسی کند.

این شاعر و دوست شهریار تصریح کرد: شهریار رفته بود خارج از تهران تا دوره را بگذراند و وقتی برگشت متوجه شد، پدر دختر او را به یک سرهنگ داده است و آنها با هم ازدواج کرده اند. شهریار دچار ناراحتی روحی شدیدی می شود و حتی مدتی هم بستری می شود و در این دوران غزل های خوب شهریار سروده می شوند.

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم
با عقل آب عشق به یک جو نمی‌رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم
دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز
صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم
پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمریست در هوای تو میسوزم و خوشم
خلقم به روی زرد بخندند و باک نیست
شاهد شو ای شرار محبت که بی‌غشم
باور مکن که طعنه‌ی طوفان روزگار
جز در هوای زلف تو دارد مشوشم
سروی شدم به دولت آزادگی که سر
با کس فرو نیاورد این طبع سرکشم
دارم چو شمع سر غمش بر سر زبان
لب میگزد چو غنچه‌ی خندان که خامشم
هر شب چو ماهتاب به بالین من بتاب
ای آفتاب دلکش و ماه پری‌وشم
لب بر لبم بنه بنوازش دمی چونی
تا بشنوی نوای غزلهای دلکشم
ساز صبا به ناله شبی گفت شهریار
این کار تست من همه جور تو می‌کشم